Zbliża się koniec kolejnego roku. Ten był dla mnie czasem przeżyć, dojrzewania emocjonalnego i wewnętrznego czy nawet duchowego. Wiele razy biłam się z myślami i walczyłam sama ze sobą. Niejednokrotnie patrzyłam na świat przez szare barwy by później dostrzec jego piękno. Zrozumiałam też, że te zmiany są tylko początkiem. Bo zmieniamy się ciągle - w danej chwili, sytuacji, perspektywie z której patrzymy. To wszystko ma nas dokądś zaprowadzić. 

     W nowy rok wejdę na pewno bardziej świadoma siebie i swoich poglądów. Bardziej odważniej i rozważniej będę dobierać sobie ludzi wokół siebie. Śmielej odrzucę od siebie tych, którzy nie będą najlepszym wyborem. 

     Mój umysł stał się jeszcze bardziej otwarty niż do tej pory na wszystko, ale też ostrożniej do wszystkiego podchodzę.

     Ale to czym najbardziej chce się z  Wami podzielić to rzeczy, które moim daniem są w życiu najważniejsze. Wiele z nich dopiero w tym roku do mnie dotarło. Cóż, lepiej późno niż wcale. 

    

Rodzina - to wartość jaką trzeba  nauczyć się doceniać. Szanować ludzi, których kochamy i dbać o nich zawsze oraz wszędzie. Znajdować dla nich czas: na telefon, na wiadomość, nawet list. Zwłaszcza kiedy przebywamy od niej z dala, czyli za granicą ta wartość jest dla mnie jeszcze bardziej istotna niż dotychczas.

Przyjaciele - w dzisiejszych czasach trudno o relacje, które obejdą się bez dramatów, kłótni czy podejrzeń. Jestem szczęściarą, ponieważ wokół mam kilka dobrych osób. Dobrych i wartościowych. I to już nie chodzi o kwestie pewności w liczeniu na siebie. Bo przyjaźń nie opiera się na zasadzie "musisz mi się odwdzięczyć lub dać coś w zamian". Prawdziwa przyjaźń jest na prawdę szczera i pozbawiona podejrzeń. Jest też pozbawiona krytyki, zazdrości, konkurencji. Oczywiście jeśli już krytyka się pojawi - to zawsze obiektywna. I wypowiedziana w sposób, który da do myślenia nie nas do siebie zrazi. Liczy się jakość a nie ilość!

Życie - sensem życia jest jego przeżywanie. I robienie tego jak najlepiej potrafimy. Nie ma w tym żadnej głębszej filozofii do odkrycia. Oczywiście, że składa się ono z pracy, problemów i innych negatywnych stron. Ale może też być pełne pasji, szaleństwa, spontaniczności i doświadczania nowych rzeczy. Nie bójmy się odważyć na coś czego do tej pory nie zrobiliśmy. I nawet jeśli wkradnie się w nie rutyna - która jest poniekąd nieunikniona - to warto ją choć na weekend przełamać.

Szczęście - na nie nie ma recepty. Warto odnajdywać je w małych rzeczach. Ładnej pogodzie, naturze, nadchodzącej wiośnie, pierwszych opadach śniegu. Uśmiechu dziecka, życzliwości ludzi. To te i wiele innych podobnych małych rzeczy sprawiają, że nasze poczucie szczęścia wzrasta - nawet jeśli jest to tylko chwila. Ale trzeba nauczyć się odnajdywać te momenty i je dostrzegać!

Szacunek - po ostatnim pobycie w Polsce dostrzegam różnice kulturowe  między Anglią i rodzimym krajem. Smutno mi to mówić, ale większość z nas jest pozbawiona wszelkich manier i kultury. Zwykłego mówienia przepraszam zamiast przepychania się w pociągu. Zwykłego dziękuje, uśmiechu kasjerki w pracy. To wynika też z braku szacunku do innych. Chciałabym, żeby to dało Wam do myślenia. Na co dzień często spotykam się z ludźmi, którzy egoistycznie myśląc obchodzą się z innymi jak z gównem. Niestety, ale taka jest prawda. A szacunek nie wynika tylko z długoletniej znajomości. To są takie właśnie małe gesty jak "przepraszam", "proszę", " dziękuję". Pytanie czy można w czymś pomóc czy nawet czy wszystko w porządku.